Hard hit squash ball

Hard hit squash ball bounces back furthest,

ricocheting like bullet, but not one torn by hit,

logic is strengthen chain based on link weakest,

what magic makes human chain wean unfit;

yet me unfit, tear self and the likes, if you’d fly,

you can’t, shedding us, the lightest, the feathers,

say you try as we cry, truly shy us, you milk dry,

we burden on land, yet flew you in all weathers;

if superman ideal, you’d end up with Robinson Crusoe,

weaning does it, that true hero too needed man Friday,

if question of fittest, why omit characters of Mario Puzo,

squash ethic balls framing borders that suit your fray;

try golfing the tiniest balls across holes to destination,

crossing sand, water, slopes guiding balls to find groove,

ye cause innocent balls missed to win others’ limitation,

say not for me but prep for day you need me to even move;

any sport need us pliant balls, use or discard but with respect,

for like blazing sun and stars, even speck of sand has its aspect.

 

 

 

 

 

 

 

I salute the wise

I salute the wise and warm aged,
though they don’t like to be reminded,
will I grow old like this caged,
with my life a drag never mended;

if it were so let me now perish,
hope for joy is what makes me tick,
create sweeter memories to cherish
stamp imprint on world with a kick;

Will I in painful solitude grow old,
can fate be that cruel and me that bold,
will I find my herd as my story unfold,
will I be truly happy before I go out cold;

the years passed have been unkind,
the years ahead shall blossom as I unwind.

I feel more than a thousand

I feel more than a thousand years old,
where the old centurions seem little kids,
the youth mere infants with tales yet to unfold,
heavy with mirth strive to keep open eyelids;

my clinically mad life here a lost and found game,
most of it lost in craziness or laziness insatiable,
yet between a hazy, salty life is lived albeit tame,
but the end game is far away, I will turn the table;

each passing day I get more meaningful and wise,
even silly, wild, lazy me is turned active and mature,
self loathing dies slowly and I will not seek to entice,
I shall dance with joy and rejoice beauty’s rapture;

yet I shall never cease to rhyme till end of time,
I shall love all and sundry even if it be a crime. 

Forget the grammar

Forget the grammar,

ignore the stammer,

with age comes wisdom,

look at those shining pearls

the elderly gents have left for us,

we burn with rage,

rant and rave,

but look at them so subtle 

and eloquent,

we must learn a lot,

we have to turn a lot,

a lot of works,

but I pine not,

I too shall shine

in years to come,

I am getting ready 

to welcome old age 

and its wisdom. 

An old age of health,

more healthy than now,

till death comes,

to depart like a dew

unbeknownst and cheerful to the last. 

Misty hilltop

There perched shivering and alone on a misty hilltop ,
she poked the dying embers of a long lost flame,
the years had not been kind yet her memories sharp,
her harsh weary wrinkles each had a story to name;

her beauty subtly faded leaving just beauty of the hill,
even they paled, nothing was ever the same without him,
him that took her every care, him that fought with her shrill,
where are you when I want you the most alone in this dim;

a kindly face in the moon seemed to tell her here I am,
waiting for you as always, yet she couldn’t be sure,
he didn’t wait the one time that mattered most, damn,
everyone here waiting for her to pass without cure;

she would have gladly gone if not for his sweet memories around,
unsure if she’ll meet him in death she lingered hankering for his sound. 

Death frightens me

Death frightens me to the core

but old age frightens me even more

that I pray to die young.

I saw him

I saw him all shrunken and shrivelled up, fully wrinkled

staggering in small feeble steps refusing a cane,

I remember seeing him tall, handsome and unruffled,

he was majestic once and walked owning the lane;

yet today he was isolated, no one paid him heed,

he sat idly in his easy chair mumbling to himself,

I wonder what murmurs and where do they lead,

a tragic departure from his past vibrant self;

We all live only on the promise of a rewarding tomorrow,

but what of him, what makes him tick, does he pine for anything,

is he afraid of death, does he hide his truth and his sorrow,

is he in pain, is he blessed or cursed, to be still breathing;

does his old age bring only death and despair

or a contentment of a life lived fair.

 

 

அறை – குறும்பட திரைக்கதை

INT. HOME. VELAN’S-BEDROOM. DAY

Velan has been woken up and is in his cot. His mom has a cake with candles and sings happy birthday song. His father and brother hover in the background

MOM

Make a wish and blow out the candles குட்டிப்பா

Velan Blows out the candles. His father takes a gadget box and gives it to Velan.

VELAN

ஐ video game. Super.

EXT. ROAD. DAY

Velan in uniform and with heavy school bag is walking to school with his 2 friends Ajay and Sunil, all of whom are studying 8^th grade.

AJAY

வேலா Home Work பண்னியா, அந்த க்லாஸ் லீடர் புனிதா முதல் வேலையா அத தான் கேப்பா.

VELAN

அதெல்லாம் எவன் பண்ணுவான்.

SUNIL

வேலா, Super மச்சி. நீ ஒருத்தன் தான் சரி கெத்து. Class leader புனிதாமட்டும் இல்ல மொத்த டீசர்ஸ் எல்லொரயும் உண்ண மாறி யாரும் கலாய்க்க   முடியாது.

AJAY

நீ அவன சும்மா உசுப்பேத்தாத  ஏற்கனவே நம்மள தவிர யாரும் பேச மாட்டேங்குராங்க அவன் கிட்ட. எல வேலா இன்னிக்கு உன் பர்த்‌டேதான, கலர்ட்ரெஸ் போடாம ஸ்கூல் ட்ரெஸ் போட்டிருக்க.

VELAN

பர்த்‌டே ஒண்ணு தான் குரச்சல்

Velan has tears welling up in his eyes.

AJAY

எல  வேலா அழுரியா என்ன.

VELAN

சே சே அதெல்லாம் இல்ல தூசி விழுந்திருச்சு.

SUNIL

அதான பாத்தேன் நாங்கலாம் கெத்துல.

The 3 of them come and enter the school along with others.

INT.SCHOOL.WALKWAY.DAY

Students and teachers are walking inside. Their Class teacher Kamala and Punidha are walking ahead talking to each other.

SUNIL

அதோ பாரு அமுதா நம்ம க்லாஸ் மிஸ் கமலா கூட, பாருடா எப்டி மிஸ்ஸ நல்லா காக்கா பிடிக்கானு. நீ அவள ஏதாச்சு பண்ணனும்டா வேலா.

VELAN

இப்பவே பண்ணிட்டா  போச்சு. ஆனால்  சூரா இருக்கும் போது சின்ன மீன சீண்டுறது  கோழைத்தனம்.

So saying Velan pulls the hair of the teacher Kamala. Sunil starts giggling while Velan suppresses a smile. Ajay just stares frozen. Kamala turns and shouts at Velan.

KAMALA

What is this nonsense? உங்க அப்பா அம்மாவுக்காக, அத விட முக்கியமா உங்க அண்ணனுக்காக தான் பாக்கேன். இன்னும் ஒரு கம்ப்லைன்ட்  உன் மேல் ஆச்சுனா நீ டிஸ்‌மிஸ் தெரியியும்ல. வார்நிங்ல இருக்கிற மறந்துட்டயா.

VELAN

உங்க முடியில பூச்சி அதான்.

INT.SCHOOL.8^th B CLASS ROOM

They enter 8^th B classroom and the students are all seated at the benches. Ajay and Sunil take out notes and place it at the teacher’s table. Punidha comes and confronts Velan as Ajay and Sunil hover nearby.

PUNIDHA

Home Work.

VELAN

என்ன Home work. Announce பண்ணா தான தெரியும்.

PUNIDHA

Maths Home Work. நேத்து lunchல announce பண்ணுனேன்.

VELAN

lunchல announce பண்ணா, நான் அப்ப இல்ல. எனக்கு என்ன ஜோசியாமா தெரியும். Home Work லாம் இல்ல.

Punidha walks out of the class in a huff. Velan signs at Ajay and Sunil.

VELAN

மொட்ட மாடி. இப்பவே.

AJAY

No Way, Class இப்ப ஆரம்பிச்சிடும். என்ன நக்கலா.

Velan casually walks out and is followed by the two.

INT.SCHOOL.TERRACE

Velan dislodges a brick and takes out a cigarette from a pack and lights it and drags it deeply.

VELAN

இன்னிக்கு அந்த புனிதா ரொம்ப tension  பண்னிட்டா அதாண்டா இந்த தம்.

AJAY

ஏற்கனவே தம் தன்னிக்கு டிஸ்‌மிஸ் வர்னிங்குலா இருக்க மறந்துட்டியா. புனிதா பிரச்னை மாரி தெரியல. நீ காலயில இருந்தே சரி இல்ல. என்ன மறுபடியும் 3rd world war-ஆ?

VELAN

அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல. சரி வா போலாம்.

Velan stubs out the cigarette and gets down.

INT.SCHOOL.8^th B CLASS ROOM

Ajay and Sunil enter the class room while Velan’s way is blocked by Punidha. She shrinks her nose.

PUNIDHA

என்ன தம்மா. இது ஒண்ணே நீ டிஸ்‌மிஸ் ஆக போதும் தெரியியும்ல. சரி உன்ன கமலா மிஸ் வந்து பாக்ணும்னு சொன்னாங்க. அப்புறம் தான் க்லாஸ்குள்ள விட சொல்லிருக்காங்க.

VELAN

அதெல்லாம் பாத்துக்கலாம் முதல வழி விடு.

PUNIDHA

நீ  முதல போய் பா

While she is in mid sentence Velan slaps her hard. The whole class is stunned into silence and looks at them. Punidha starts crying and runs away from the classroom.

INT.SCHOOL.11^th A CLASS ROOM

Velan’s brother Rajan is sitting on the front desk and chatting with 3 girls sitting across on the bench. Amudha’s sister Aparna is among them. All are chatting. A group of boys in the back are laughing at some joke.

GUYS AT BACK

கடல ரொம்ப தீயுது ராஜன்.

RAJAN

மெதுவா பக்கத்து க்லாஸ் ஆரம்பிச்சிட்டு

GUYS AT BACK

OK தலைவா நீ சொல்லி கேக்கமலா. நீ க்லாஸ் லீடர் மட்டும் இல்ல எங்க காங் லீடர் நீ தான.

APARNA

நீ இப்டி ஜாலீயாவும் இருக்க டீசர்ஸ்டேயும் நல்ல பேர் வாங்கி இருக்க ஆனால் உன் தம்பிய ஸ்கூல் கரிச்சு கொட்டுது, முக்கியமா என் தங்கச்சி. உங்க அப்பா அம்மா வேற College Professors, எண்டா?

RAJAN

நாங்க ரெண்டு பேரும் ஓரே குட்டயில ஊருனா  மட்டையங்க. அவன் ஒரு மாறி ரியாக்ட் பண்ஞுறான் நான் வேற மாதிரி அவ்ளோ தான்.

Kamala comes hurriedly into the class room and points to Rajan and Aparna and says

KAMALA

Both of you come with me. உங்க ரெண்டு பேரோட அப்பா அம்மாவும் HeadMistress ரூம்‌ல இருக்காங்க. உன் தம்பி அவ தங்கச்சிய ஆரஞ்சுட்டான். அவன டிஸ்‌மிஸ் பண்ண போறாங்க.

INT.SCHOOL.HEAD MISTRESS ROOM

The head mistress and both parents are seated while Amudha is still crying and Velan is staring defiantly when they enter the room. Velan’s dad raises and says

VELAN’S DAD

t.c அ கொடுங்க மேடம். இவன் படிச்சு என்ன கிழிக்க போறான். எங்க இருந்து வந்துதோ இந்த கை நீட்ர பழக்கம்.

Rajan comes before his dad and intervenes saying

RAJAN

உங்க கிட்ட இருந்து தான், இன்னிக்கு காலயில நடந்தத மறந்துட்டீங்கள, அதான் தினம் நடக்கே.

INT.HOME.HALL

VELAN’S DAD

உன்னால தாண்டி சண்டாளி இந்த வீடே நரகம் ஆகுது. உன் அப்பன் ஆத்தாள்அ சொல்லணும்.

VELAN’S MOM

கண்டவ முந்தனாய பிடிச்சு அலயும் முன்னே யோசிச்சிருக்ககணும்.

Velan’s Dad slaps  his mom resoundingly. Velan watches from the entrance with tears in his eyes.

THE END